141 Μερλὼ–Ποντύ, Ἡ πρόζα τοῦ κόσμου, μτφρ. Μπάμπης Λυκούδης, Ἀθήνα 1984, σ. 106.
142 Συκουτρῆς, “Οἱ πνευματικὲς κατευθύνσεις τῶν νέων”, Μελέται καὶ ἄρθρα, Ἀθήνα 1956, σελ. 257–260 (προσαρμόζω στὴν δημοτική). Πρβλ. τὸ πλῆρες κείμενο στὶς ἑλληνικὲς σελίδες τοῦ Ἔλλοπου (ellopos.gr) Πρβλ. τὸν Ρίλκε (Γράμματα σ’ ἕνα νέο ποιητή, μτφρ. Νῖκος Παπασταϊκούδης, Θεσ/νίκη χ. ἔ., σελ. 69–70): “νὰ ἔχετε ὑπομονὴ γιὰ ὅλα τὰ ἄλυτα προβλήματα τῆς καρδιᾶς σας καὶ νὰ προσπαθήσετε νὰ ἀγαπήσετε τὰ ἴδια σας τὰ ἐρωτήματα σὰν κλειστὰ δώματα καὶ σὰν βιβλία ποὺ εἶναι γραμμένα σὲ μιὰ πολὺ ξένη γλῶσσα. Μή ψάχνετε τώρα γιὰ ἐκεῖνες τὶς ἀπαντήσεις ποὺ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ σᾶς δοθοῦν, γιατί, ἁπλούστατα, δὲν θὰ μπορούσατε νὰ τὶς βιώσετε. Ἄλλωστε, αὐτὸ εἶναι ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει: νὰ βιώνουμε τὰ πάντα. Τώρα βιώνετε τὰ ἐρωτήματα. Ἴσως ἀργότερα μπορέσετε, σιγὰ σιγὰ καὶ χωρὶς νὰ τὸ ἀντιληφθεῖτε, νὰ βιώσετε τὶς ἀπαντήσεις … Σχεδὸν καθετὶ τὸ σημαντικὸ εἶναι δύσκολο, καὶ σημαντικὰ εἶναι τὰ πάντα.”
143 Βλ. Πλωτίνου Ἐννεάδες 1, κεφ. 2, ἑν. 3.
