Στοιχειώδης νηφαλιότητα ἀρκεῖ καὶ περισσεύει γιὰ νὰ ἔχει κανεὶς ἔγκυρα συμπεράσματα γιὰ τὴν οὐσία τοῦ ζητήματος.
Στὴν τελειότητα τῆς σχέσης καὶ ἑνότητας πῶς ἐντάσσεται ἡ ἀγάπη τοῦ σώματος; Ἂν ἀπαιτεῖται σεξουαλικὴ ἐπαφή, θὰ ‘ὀφείλαμε’ νὰ τὴν ἔχουμε ἐπίσης μὲ τοὺς γονεῖς, τοὺς φίλους καὶ τὰ παιδιά μας, διαφορετικὰ ἡ σχέση μαζί τους δὲν θὰ ἔφθανε σὲ ‘ὁλοκλήρωση.’ Ἔπειτα, ἂν ἕλκει τὸ ὡραῖο κορμί, καὶ ἂν ἡ ἕλξη αὐτὴ ὑπῆρχε γιὰ νὰ ‘ὁλοκληρώνει’ τὴν σχέση, οἱ γέροντες δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ζήσουν παρὰ μόνο κατώτερη ἀγάπη, ἁπλῶς ἐπειδὴ δὲν εἶναι σεξουαλικὰ ἐπιθυμητοί, καὶ τὸ ἴδιο κάθε ἄρρωστος, δύσμορφος, κλπ.
Ὁ ‘προοδευτισμὸς’ ψυχολογούντων οἱ ὁποῖοι συμβουλεύουν πῶς τὸ ζευγάρι θὰ ἔχει σὲξ ὣς τὰ βαθειὰ γεράματα, εἶναι πράγματι ἀποκρουστικός, μικραίνει καὶ εὐτελίζει τὸν ἄνθρωπο.
Ἂν ὅμως ἤθελαν, δὲν θὰ δυσκολεύονταν οὔτε αὐτοὶ νὰ καταλάβουν γιὰ τὴν ὥρα ποὺ ἀντικρύζει κανεὶς Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὅτι δὲν ἀσχολεῖται μὲ διεγέρσεις γεννητικῶν ὀργάνων, κλπ, ὄχι ἐπειδὴ αὐτὸ εἶναι κάτι ‘κακό,’ ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν περισσεύει χρόνος, προσοχὴ καὶ διάθεση: τὸ ‘κακὸ’ ποὺ μοιάζει νὰ ἀποδίδεται στὴν σεξουαλικότητα, δὲν ἀφορᾶ στὴν ἴδια παρὰ ἔμμεσα — στὸν βαθμὸ τῆς παρουσίας της ἡ σεξουαλικὴ σχέση ὄχι μόνο δὲν ‘ὁλοκληρώνει,’ ἀλλὰ τὸ ἀντίθετο, εἰσφέρει καὶ τεκμηριώνει ἀτέλεια, ἀποδεικνύει ἐνεργὸ ἕνα βαθμὸ διαίρεσης, ποὺ μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ πολὺ μεγάλος, ὅταν φθάνει ὣς τὸν βιασμὸ ἢ παρόμοιες συμπεριφορές.
Σελ. 123456789101112131415
