XXXX.
Σκέφτομαι αὐτὲς τὶς ἀπόψεις καὶ δὲν κατορθώνω νὰ καταλάβω ποιὰ περιέχει περισσότερη ἀλήθεια. Ὑπάρχει νομίζω ἀρκετὴ ἀλήθεια μέσα σ᾽ ὅλες. Ἴσως δὲν εἶναι ἀδύνατη μιὰ σύνθεση αὐτῶν τῶν ἀπόψεων. Τὴ γυρεύω καὶ δὲν μπορῶ νὰ τὴ συλλάβω. Κι ἂν ἀκόμα μποροῦσα, θὰ δίσταζα πολύ, γιατὶ δὲν ἔχω ἐμπιστοσύνη στὶς εὔκολες λύσεις τῶν δύσκολων προβλημάτων. Προτιμῶ νὰ διατηρήσω αὐτὲς τὶς ἀντιφάσεις -ἂν εἶναι πράγματι ἀντιφάσεις- ποὺ χρησιμεύουν ἴσως γιὰ νὰ δείχνουν πόσο πολυσύνθετο καὶ πολύμορφο εἶναι ἕνα τέτοιο θέμα καὶ πόσο εὔκολα μᾶς ξεφεύγει ἀπὸ τὰ χέρια.
—
Τὸ Ἐλεύθερο Πνεῦμα δημοσιεύθηκε τὸ 1929.
Σελ. 1234567891011
