Ἀπὸ τὸν μεγαλιθικὸ πολιτισμό, μέσω τῆς ξερολιθιᾶς, φτάνουμε στὴν ἐποχὴ τῶν τούβλων τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου. Δηλαδὴ στὸν πηλό. Μπαίνουμε στὴν ἔννοια τοῦ χώματος.
Τί εἶναι τὸ μπετόν; Ὁ κονιορτός. Ἤτοι ἡ ἐκμηδενισμένη συνεκτικότητα τῆς ὕλης. Οἱ πατέρες λένε ὅτι ἡ θάλασσα θὰ φάει τὸν βράχο.
Ἔτσι, τὸ σῶμα στὸ ἀκρογιάλι πλησιάζει τὴ ρευστότητα τοῦ νεροῦ, ὅπως ρευστὴ εἶναι ἡ γέννηση καὶ ὁ πολλαπλασιασμός, ὅπως νερὸ ζητοῦν τὰ παιδιὰ ποὺ κηπεύουν λουλούδια.
Ὁ Θεὸς δὲν πάτησε ἕνα κουμπὶ νὰ μᾶς κάνει ὅλους τέλειους, γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχει ἡ ἀπόλυτη ταύτιση μαζί Του — θὰ γινόμασταν παγωτὸ μέσα στὴν ἀλήθεια Του.
Σελ. 1234567891011121314151617
