Τουλάχιστον ὁ Καστοριάδης γυμνώθηκε στὴν τηλεόραση —ὄχι ἐντελῶς ὅμως— καὶ μᾶς ἔδειξε τὸ πλαδαρὸν τοῦ σώματός του. Ὅσο γι’ αὐτὰ ποὺ εἶπε, σημαίνουν ὅτι ὑπάρχει ὁ ἄκρατος ἀτομικισμὸς — ὅτι εἶναι ἕνας ἄνθρωπος ἀναρχικὸς ποὺ ἀπέρρευσε ἀπὸ τὸν κομμουνισμό.

Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν γυμνώθηκε γιὰ νὰ κάνει μπάνιο εἴπαμε: «Νὰ ἕνας πλαδαρὸς ἄνθρωπος ποὺ κολυμπάει καὶ λέει μποῦρδες περὶ τῆς Ἑλλάδος». Χάθηκε τελείως μέσα σ’ αὐτὸ ποὺ αἰσθάνεται, ἀναδεικνύοντας τὴν καλοζωία του σὲ θεωρία. Ὅμως, ὅταν καταλήξει ἐκεῖ ὁ ἄνθρωπος, τί τοῦ ἀπομένει;

Πῶς ἑρμηνεύει ὁ Καστοριάδης τὴν αὐτοκτονία στὸ Ζέν; Ἂν ἔμενε στὴν Ἑλλάδα καὶ ἂν ἡ Ἑλλάδα ἀπαρνιόταν τελείως τὰ βιβλία του, τότε μόνο θ’ ἀποκτοῦσε πνεῦμα.

Ξέρετε πόσο ἀγωνίστηκα νέος γιὰ νὰ μείνω στὴν Ἀθήνα, νὰ βρῶ μιὰ θέση νὰ προκόψω, φανταζόμενος ὅτι ἔχω ταλέντο; Βέβαια, δὲν ἔχω ταλέντο. Οὔτε ἔξυπνος εἶμαι.

Γνῶσις ἀληθὴς ὑπάρχει ἡ τῶν θλιβερῶν ὑπομονὴ καὶ τὸ μὴ αἰτιάζεσθαι τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους διὰ τὰς ἰδίας ἡμῶν συμφοράς.

Γιατί δὲν λένε ὅτι συγγενεύω μὲ τὸν αὐτοκράτορα Ἰωάννη Κατακουζηνό, ποὺ ἀποσύρθηκε στὸ Βατοπέδι καὶ ἔγραψε ἐκεῖ τὴν αὐτοβιογραφία του, πιὸ παραληρηματικὰ ἀπὸ τὸν Τζόυς;