Στὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα ὁ ἄνθρωπος, προσηλούμενος καὶ πάσχων, πιστεύει στὴν ἀμεσότητα ν’ ἀλλάξει τὴν τύχη του. Μόνο ἔτσι πιστεύω στὸν σταυρό: ὅταν τὸν δῶ ὡς γεωγραφία τῶν ὁριζόντων ποὺ μποροῦν ν’ ἀλλάξουν τὴ φύση μου.

Ἀλλὰ τὸ ὅτι ἐσὺ μπορεῖς νὰ βγάλεις τὰ ἐνδύματά σου γιὰ νὰ δείξεις τὴ γύμνια τοῦ σώματός σου δὲν σημαίνει ὅτι τὰ ἐνδύματα δὲν εἶναι ἀπαραίτητα. Δὲν προχωράει ἔτσι ἡ ἀπομυθοποίηση.

Τουλάχιστον ὁ Καστοριάδης γυμνώθηκε στὴν τηλεόραση —ὄχι ἐντελῶς ὅμως— καὶ μᾶς ἔδειξε τὸ πλαδαρὸν τοῦ σώματός του. Ὅσο γι’ αὐτὰ ποὺ εἶπε, σημαίνουν ὅτι ὑπάρχει ὁ ἄκρατος ἀτομικισμὸς — ὅτι εἶναι ἕνας ἄνθρωπος ἀναρχικὸς ποὺ ἀπέρρευσε ἀπὸ τὸν κομμουνισμό.