Ἄλλωστε, ὁ Τζόυς δὲν ἔσκυψε στὴ γῆ σὰν ἐμένα ἢ τὸν Μέτερλινκ, ὁ ὁποῖος μὲ τὸ βιβλίο του Ὁ θησαυρὸς τῶν ταπεινῶν κατέβηκε τὴν ἀνθρώπινη κλίμακα.
Ὅταν ἔχουμε ἕνα στερεὸ σῶμα, ἡ συνεκτικότητα τῆς ὕλης ἔχει ἕναν ὁρισμένο βαθμό. Ὅταν φθείρεται ἡ ὕλη, σημαίνει ὅτι μειώνεται ἡ συνεκτικότητά της.
Ἀπὸ τὸν μεγαλιθικὸ πολιτισμό, μέσω τῆς ξερολιθιᾶς, φτάνουμε στὴν ἐποχὴ τῶν τούβλων τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου. Δηλαδὴ στὸν πηλό. Μπαίνουμε στὴν ἔννοια τοῦ χώματος.
Τί εἶναι τὸ μπετόν; Ὁ κονιορτός. Ἤτοι ἡ ἐκμηδενισμένη συνεκτικότητα τῆς ὕλης. Οἱ πατέρες λένε ὅτι ἡ θάλασσα θὰ φάει τὸν βράχο.
Ἔτσι, τὸ σῶμα στὸ ἀκρογιάλι πλησιάζει τὴ ρευστότητα τοῦ νεροῦ, ὅπως ρευστὴ εἶναι ἡ γέννηση καὶ ὁ πολλαπλασιασμός, ὅπως νερὸ ζητοῦν τὰ παιδιὰ ποὺ κηπεύουν λουλούδια.
Ὁ Θεὸς δὲν πάτησε ἕνα κουμπὶ νὰ μᾶς κάνει ὅλους τέλειους, γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχει ἡ ἀπόλυτη ταύτιση μαζί Του — θὰ γινόμασταν παγωτὸ μέσα στὴν ἀλήθεια Του.
Τί πρόσθεσε ὁ Κύριος σὲ ὅλες τὶς προηγούμενες ἀντιλήψεις; Ἔφερε τὴ γνώση τοῦ κονιορτοῦ τῶν ἀνθρώπων κι ἀκόμα πιὸ πολὺ τὴ γνώση τοῦ ἀέρα τους — γιατὶ στὸν ἀέρα τὰ μόρια ἀλληλοαπωθοῦνται.
