Ἀγνοῶ ἂν ὁ Καστανιώτης πῆρε ἀποκλειστικὰ δικαιώματα, κι ἐλπίζω πὼς ὄχι, ὥστε νὰ ἔχουμε δυνατότητα νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν κακοτεχνία τοῦ Κορτὼ μὲ τὴν ἐπανέκδοση, ἔστω καὶ χωρὶς διορθώσεις!, τῆς μετάφρασης τοῦ Ἀλάτση.
Μέχρι νὰ συμβεῖ αὐτό, ὁ ἐνδιαφερόμενος ἂς γυρίσει τὰ παλαιοβιβλιοπωλεῖα προσδοκῶντας τὸ ἴδιο δῶρο, κι ἔπειτα ἂς θυμηθεῖ νὰ πάρει τὸ μολυβάκι του γιὰ νὰ προσθέσει ἐκείνη τὴ φράση στὴ σ. 29:
“I’m ashamed of it. I’m sick of it. I’m sick of not having the courage to be an absolute nobody. I’m sick of myself and everybody else that wants to make some kind of a splash…”
(Ντρέπομαι γι’ αὐτό. Νοιώθω ἀηδία γι’ αὐτό. Μ’ ἀηδιάζει ποὺ δὲν ἔχω τὸ κουράγιο νὰ εἶμαι ἕνα ἀπόλυτο τίποτα. Ἀηδιάζω μὲ τὸν ἑαυτό μου καὶ μὲ καθένα ποὺ λαχταράει νὰ κάνει κάποιου εἴδους πάταγο…)
