Η εμπειρία από την μεταρρύθμιση που, με κάποιες παλινωδίες, ίσχυσε την περίοδο 2011-2015 και την τρέχουσα αντιμεταρρύθμιση αναδεικνύει τις τρεις αρχές που πρέπει να καθορίζουν την οργάνωση των ΑΕΙ:
– Πλήρης αυτοδιοίκηση με την έννοια της μεγίστης δυνατής ανεξαρτησίας και της χειραφέτησης από τα δεσμά της διοικητικής γραφειοκρατίας που αναπαράγεται υπό το πρόσχημα της κρατικής εποπτείας.
Η εποπτική αρμοδιότητα του υπουργού πρέπει να περιορίζεται στον έλεγχο νομιμότητας, δηλαδή στον έλεγχο εφαρμογής ενός νόμου περί πανεπιστημίων που διασφαλίζει γενναιόδωρα την αυτοδιοίκηση και την ευελιξία τους σε αντίθεση με την μακροχρόνια πρακτική της καταθλιπτικής ομοιομορφίας και ομοιοτυπίας των οργανωτικών σχημάτων και των κανόνων λειτουργίας όλων των ΑΕΙ. Η συζήτηση για τα μεταπτυχιακά και τη δυνατότητα οργάνωσης ξενόγλωσσων προγραμμάτων που διεξήχθη τις τελευταίες εβδομάδες προκαλεί θλίψη.
– Συνεχής εξωτερική αξιολόγηση του επιστημονικού και αναπτυξιακού έργου τους τόσο σε εθνικό επίπεδο μέσω Ανεξάρτητης Αρχής, όσο και σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.