6. Τα Πανεπιστήμια μπορούν να οργανώνουν τους κύκλους σπουδών τους (πχ εξαμηνιαίους) με πλήρη ελευθερία ακολουθώντας διεθνείς καλές πρακτικές και να διοργανώνουν δράσεις επαγγελματικής επιμόρφωσης με δική τους ευθύνη και εξωτερική αξιολόγηση.
Μπορούν να δημιουργούν «έδρες» χρηματοδοτούμενες από ιδιώτες χορηγούς. Μπορούν, μέσω της Ανώνυμης Εταιρείας Έρευνας, Ανάπτυξης και Καινοτομίας, να χρηματοδοτούν την ένταξη στο ακαδημαϊκό πρόγραμμα μαθημάτων που θα διδάσκονται από επιφανείς Έλληνες καθηγητές και ερευνητές του εξωτερικού (Visiting Professors).
Η Πολιτεία, από τη δική της πλευρά, θα χρηματοδοτεί- μέσω ευρωπαϊκών και εθνικών πόρων – κάθε χρόνο, 500 θέσεις Ελλήνων επιστημόνων του εξωτερικού που θα αναλαμβάνουν διδακτικό ή/και ερευνητικό έργο σε ένα ελληνικό Πανεπιστήμιο για μια αρχική περίοδο που μπορεί να παρατείνεται με πόρους του πανεπιστημίου.
Η αρχή της ευελιξίας κωδικοποιεί συνεπώς μια ολόκληρη αντίληψη για τα Πανεπιστήμια και ευρύτερα για τον ενιαίο χώρο ανώτατης εκπαίδευσης και έρευνας.