Ὅμως οἱ ἀκατανόητες ἐπιλογὲς δὲν σπανίζουν στὴ μετάφραση τοῦ Κορτώ, ὅπως στὴ σ. 24/24/32, ὅπου ἡ Φράνυ φορτώνεται μιὰ ἀπορία περὶ χταποδιοῦ τελείως ἄσχετη μὲ τὸ πρωτότυπο: “Θέλω να πω, και σαλιγκάρια και χταπόδι πάρε άμα θες. Χταπόδι ή οκταπόδι;” Στὸ πρωτότυπο: “I mean, take snails and octopuses and things. Octopi.”
Ἁπλὰ καὶ ὡραῖα ὁ Ἀλάτσης διατηρεῖ τὴν πολυσημία ἢ ἀπροσδιοριστία ποὺ θέλησε ὁ Σάλιντζερ: “Θέλω νὰ πῶ, πάρε σαλιγκάρια καὶ χταπόδια καὶ πράματα. Ὀκτάποδες.”
Ὄχι πὼς ἡ ἔκδοση τοῦ Ἐπίκουρου εἶναι ἐλεύθερη ἀπὸ προβλήματα.
Γιὰ παράδειγμα στὴν σ. 29/29/38, λείπει ὁλόκληρη φράση! καὶ ὄχι ἡ πιὸ ἀσήμαντη (I’m sick of it. I’m sick of not having the courage to be an absolute nobody), ὑπαρκτὴ στὸν Κορτώ, ὁ ὁποῖος κατορθώνει, ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, νὰ τὴ χαλάσει μεταφράζοντας τὸ absolute nobody ὡς ‘ξεγυρισμένο τίποτα,’ δηλαδὴ προδίδοντας τὴν ἀφαίρεση ποὺ χρειάζεται ὁ Σάλιντζερ, ἂν τὸ ξεγυρισμένο μπορεῖ νὰ εἶναι ἴσως ‘ἐκτυφλωτικό,’ ‘ὁλοφάνερο,’ κτὅ., ὡς τέτοιο διαφορετικὸ ἀπὸ ἕνα ἁπλὸ ἢ ἀπόλυτο τίποτα.
Τὸ ἴδιο ἄσχετη ἡ μετάφραση τοῦ Κορτὼ στὴν ἴδια σελίδα, ὅπου ἔχει τὴν τιμητική της ἡ ματαιοδοξία. Ἂν κανεὶς λαχταράει νὰ κάνει some kind of a splash δὲν εἶναι ὅποιος (ἐνδεχομένως γιὰ μή–ἐγωϊστικὸ λόγο) ‘θέλει να ακουστεί’ (Κορτώ), ἀλλὰ ὅποιος ‘θέλει νὰ κάνει κάποιου εἴδους πάταγο,’ ὅπως πολὺ καλὰ μεταφράζει ὁ Ἀλάτσης.
Σελ. 123456
