Ὡς ἐπικράτεια τῆς λέξης ἡ Μπόργκενσγκωρ ἐπιτρέπει τὴν παράνοια σὰν μιὰ δυνατότητα ἐσωτερικῆς βαθειᾶς πλαστοπροσωπίας ἀντίστοιχης στὴ μεγαλύτερη δυνατὴ ἀκυρολεξία.

Πρωταρχικὰ ὑπαρξιακό, τὸ γλωσσικὸ σφάλμα ἀποκοιμίζει τὴ συνείδηση, γίνεται ἀσπίδα ποὺ ἀναχαιτίζει τὸν Λόγο, ὥστε ὁ ἄνθρωπος χάνει ἀκόμη καὶ τὴν ἐλπίδα, ἐφησυχάζοντας στὴν ἴδια τὴν ἀρρώστια.

Παράδοξη μαριονέτα ὁ Ἰωάννης περιφέρεται κινῶντας τὰ νήματα τοῦ βίου του χωρὶς ἐντολὴ ἀπὸ ἔξω, ἀλλὰ ἔχοντας ὁ ἴδιος τὴν καρδιά του σὰν ξένη.

Ὁ Ἰωάννης ὣς ἕνα βαθμὸ προβλέπει τὸ μέλλον, καὶ ἀντιλαμβάνεται συμβαίνοντα ἀόρατα γιὰ τοὺς πολλούς, ὅπου μᾶλλον ἔχει τὴν κύρια ἀφορμή της ἡ παραφροσύνη τῆς πλαστοπροσωπίας, τὴν ὁποία ὁ πατέρας του ἀστόχαστα καὶ ἀπνευμάτιστα ἀποδίδει στὴν μελέτη τοῦ Κίρκεγκωρ!

Προβλέποντας ἀκόμα καὶ τὴ μετάβαση μιᾶς ψυχῆς, γνωρίζοντας χωρὶς ἀμφιβολία ὅτι θὰ τὴν ἀναστήσει ὁ ἴδιος, ἐνῷ ἔχει ἀφοσιωθεῖ στὸ θεῖο θέλημα κι ἔχει φθάσει σὲ μιὰ ἁγνότητα, δὲν εἶναι δύσκολο ἢ παράδοξο νὰ ὑποχωρεῖ σὲ ἄκυρη συνείδηση, συγχέοντας τὴν ταυτότητά του μὲ τοῦ Ἰησοῦ.