Προβλέποντας ἀκόμα καὶ τὴ μετάβαση μιᾶς ψυχῆς, γνωρίζοντας χωρὶς ἀμφιβολία ὅτι θὰ τὴν ἀναστήσει ὁ ἴδιος, ἐνῷ ἔχει ἀφοσιωθεῖ στὸ θεῖο θέλημα κι ἔχει φθάσει σὲ μιὰ ἁγνότητα, δὲν εἶναι δύσκολο ἢ παράδοξο νὰ ὑποχωρεῖ σὲ ἄκυρη συνείδηση, συγχέοντας τὴν ταυτότητά του μὲ τοῦ Ἰησοῦ.
Ἡ ταινία δὲν ἐπινοεῖ κάτι ἀνύπαρκτο, σχολιάζει ὑπαρκτὲς περιπτώσεις, γιὰ τὴ φύση τῶν ὁποίων οἱ Πατέρες εἰδοποιοῦν ἤδη ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς χριστιανοσύνης.
Προστατεύει ἀπὸ περιττὴ ταλαιπωρία ὁ θεσμὸς τοῦ Γέροντα, ἐν γένει ἀπὼν στὸν προτεσταντικὸ χῶρο, ὅπου ὁ πιστὸς ἀφήνεται στὴ μεγαλύτερη δυνατὴ ἀμεσότητα τῆς θείας πρόνοιας ἀπροσδιόριστης, μὲ τὸν πραγματικὸ κίνδυνο ὅμως νὰ μὴν εἶναι οὔτε μεγαλύτερος οὔτε μικρότερος.
