Φέρτε στο μυαλό σας τη διαδρομή της Ελλάδας από το 1821 και μετά. Από τα Δερβενάκια και τους μπουρλοτιέρηδες του Αιγαίου, στη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη και την κατασπατάληση του πρώτου δανείου κατά τον εμφύλιο μεταξύ των επαναστατών. Από το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του 1897 στην εποποιΐα των Βαλκανικών Πολέμων και στην Ελλάδα της συνθήκης των Σεβρών. Από την Μικρασιατική Καταστροφή στη μεγάλη εθνική ανασυγκρότηση του Μεσοπολέμου. Από την τραγωδία του Εμφυλίου, στο ελληνικό οικονομικό θαύμα της δεκαετίας του ‘50 και του ‘60. Από τη δικτατορία του ‘67 και την καταστροφή της Κύπρου, στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας από τη Νέα Δημοκρατία και την είσοδο μας στην Ευρώπη.
Το ίδιο θα γίνει και στην δική μας εποχή. Είμαστε έτοιμοι για ένα ακόμα ελληνικό θαύμα, ένα ακόμα απρόσμενο άλμα. Απρόσμενο για τους άλλους. Όχι για εμάς που το πιστεύουμε και είμαστε έτοιμοι να το υλοποιήσουμε.
Πριν από 87 χρόνια, το 1930, ο Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Αποκαταστάσεως των Προσφύγων, ο Βρετανός John Campbell επισκέφθηκε τη γη της Μακεδονίας. Είχε να πάει από το 1923. Πήγε 7 χρόνια μετά. Αξίζει να σας πω μερικές λέξεις από την μαρτυρία του: «εκεί που προηγουμένως έβλεπες τεράστιες ακαλλιέργητες εκτάσεις υπάρχουν σήμερα χωριά που ανθούν, με φανερά τα σημάδια της ανέσεως και σε μερικές περιπτώσεις της ευμάρειας […] Τα αποτελέσματα αυτά οφείλονται κυρίως στο θάρρος, την ενεργητικότητα, την εργατικότητα και τη δεκτικότητα σε νέες ιδέες που χαρακτηρίζουν και την πλειοψηφία των προσφύγων». Τι μας διδάσκει αυτή η μαρτυρία; Εκατοντάδες χιλιάδες κατεστραμμένοι Έλληνες, σε μόλις επτά χρόνια και με τα ελάχιστα μέσα της τότε εποχής, κατάφεραν να διαψεύσουν κάθε πρόβλεψη και να επιτύχουν ένα πραγματικό θαύμα.
