Ένας από τους λόγους που μπήκαμε στην πολιτική και οικονομική περιδίνηση των τελευταίων ετών είναι η αδυναμία ταύτισης ατομικού και συλλογικού συμφέροντος.
Η Αθηναϊκή Δημοκρατία έδινε στους Αθηναίους πολίτες πολλά δικαιώματα. Δεν παρέβλεπε, όμως, ποτέ να τους θυμίζει τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Όλοι απολάμβαναν τα οφέλη της συμμετοχής σε μια ευημερούσα και ασφαλή πολιτεία. Και μοιράζονταν δίκαια το κόστος της συμμετοχής στην κοινή προσπάθεια. Είτε είναι η πληρωμή των φόρων, είτε είναι η συμμετοχή στην άμυνα της πόλης, είτε είναι η ανάληψη δημόσιου αξιώματος.
Με άλλα λόγια, στην Αθηναϊκή Δημοκρατία δεν υπήρχαν έξυπνοι και κορόιδα. Δεν υπήρχαν free riders, όπως θα έλεγαν οι σύγχρονοι οικονομολόγοι. Αυτήν ακριβώς την θεμελιώδη αξία της ισορροπίας μεταξύ δικαιωμάτων και υποχρεώσεων πρέπει και πάλι να την αναδείξουμε.
Η συμμετοχή στα κοινά είναι ταυτόχρονα δικαίωμα και υποχρέωση. Σε μια Δημοκρατία το σημαντικότερο αξίωμα είναι αυτό του πολίτη. Και το καλύτερο όπλο απέναντι σε κάθε δημοκρατικό κίνδυνο είναι ο υπεύθυνος, ενημερωμένος και ενεργός πολίτης.
Η Δημοκρατία θέλει ενεργούς, σκεπτόμενους και ενημερωμένους πολίτες, οι οποίοι θα στέκουν ως το κύριο αντίβαρο απέναντι στην αυθαιρεσία της κρατικής εξουσίας.
