Ὑπὸ τὸ φῶς αὐτῶν τῶν δεδομένων τίθεται κάπως παρηλλαγμένο τώρα πάλι τὸ ἴδιο ἐρώτημα.
Τι εἶναι ἡ Εὐρώπη γιὰ τὴν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας; Καὶ περαιτέρω ποιὸς ὁ ρόλος της Ἐκκλησίας μας μέσα σ’ αὐτήν;
Ἔχουμε κάποια ἰδιαίτερη ἀποστολὴ ἢ μήπως ἀπλῶς συμβιώνουμε ὄπως-ὄπως μὴ ἔχοντας τὴ δυνατότητα νὰ προσφέρουμε κάτι θετικὸ καὶ οὐσιαστικό;
Γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση δὲν εἶναι μόνο μιὰ οἰκονομικὴ καὶ πολιτικὴ συνεργασία ὠρισμένων κρατῶν, οὔτε κὰν μιὰ διακρατικὴ κοινότητα οἰκονομικοπολιτικῶν στόχων.
Ἐὰν αὐτὰ ἢ κάτι σὰν αὐτὰ ἦταν ἡ Εὐρώπη δὲν θὰ εἶχε λόγους ἡ Ἐκκλησία νὰ τὰ παρακολουθεῖ καὶ νὰ τὰ ὑπερασπίζεται, ἀκριβῶς διότι ἡ Ἐκκλησία δὲν κάνει πολιτική.
Γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἡ Εὐρώπη εἶναι τὸ πνευματικὸ ἀνάστημα του Χριστιανισμοῦ, δεδομένου ὅτι τόσο τὴ ρωμαϊκὴ κληρονομιά, ὅσο καὶ τὴν ἑλληνικὴ παιδεία ὁ χριστιανισμὸς τὰ ἐγκολπώθηκε καὶ τὰ ἐδίδαξε καὶ κατὰ τοὺς μεσαιωνικοὺς καὶ κατὰ τοὺς νεώτερους χρόνους.
Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς ἡ ὑπεράσπιση της εὐρωπαϊκῆς ἑνότητας γιὰ τὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι πολιτικὴ πράξη, ἀλλὰ πνευματικὸ καθῆκον. Ἕνα καθῆκον διαφύλαξης του χώρου καὶ τοῦ τρόπου ζωῆς ὡς μορφώματος πνευματικοῦ, ἀπὸ τὴν ἔκπτωσή του στὸ ἐπίπεδο μιᾶς ἀπλῶς πολιτικοοικονομικῆς γεγονότητας…
Σελ. 12345
