Ὁ ‘Θεὸς’ τοῦ Ἰσλὰμ ἔχει κάτι ἀπὸ τὸν Θεὸ τῆς Χριστιανοσύνης, καὶ ἐκεῖ τὸ καλό του ἐξαντλεῖται, ὁπότε ἀναδύονται ἄλλες πλευρές. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸ κατανοήσει ἀπροκατάληπτα ἀκόμη καὶ ἄθεος, ἀκριβῶς ὅπως θὰ καταλάβαινε στὸν Ρίλκε ποιότητα μεγαλύτερης ἀξίας σὲ σύγκριση μὲ ἄλλους ποιητές. Τὴν Σημασία ζητῶντας καὶ προσέχοντας συμπεραίνει κανεὶς χωρὶς κίνδυνο σφάλματος τόσο ὅτι ὑπάρχει πράγματι βάση γιὰ ἔγκυρη ἀξιολόγηση τοῦ Ἰσλάμ, ὅσο καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἀξιολόγησης.
Ἀπὸ τὰ στοιχεῖα
