Καταλαβαίνουμε ἄραγε τί σημαίνει αὐτό; Ἐπικρίνοντας τὴν σημερινὴ Ἑλλάδα ὁ Λούτουακ δὲν σκέφτεται τὸν Ἐλύτη ἢ τὸν Συκουτρῆ, οὔτε ὅσους σφυριγμένους ἢ ἄσχετους ἀπορρίπτουν τάχα τὸν βυζαντινὸ πολιτισμὸ ἐξυμνῶντας ἕνα μεγαλεῖο τῶν Ἀρχαίων ποὺ ἀσφαλῶς ἀγνοοῦν — ἡ σύγκριση ἀφορᾶ στὴν κυβέρνηση, θυμίζοντας πὼς ἡ πολιτικὴ τῶν Βυζαντινῶν ἀντλοῦσε γνώση καὶ ἔμπνευση ἀπὸ τοὺς Κλασικούς, καὶ ἀκόμη ἀφορᾶ στὴν ἴδια τὴν κοινωνία, ὅτι ὑπῆρχε μεγάλη ἀγάπη γιὰ τὰ γράμματα, ὥστε τὰ ἀρχαῖα κείμενα ἀντιγράφονταν κατὰ χιλιάδες, ἀπ’ ὅπου διασώθηκαν ὣς τὶς ἡμέρες μας.
Ἂν οἱ Βυζαντινοί, μὲ τὰ τεχνικὰ μέσα τῆς ἐποχῆς, ἐπιτέλεσαν τὸ ἔργο αὐτό, στὴν περίπτωση ποὺ ὑπῆρχε στὴν σημερινὴ Ἑλλάδα ἕνα τρίτο τῆς ἀγάπης ποὺ τὸ Βυζάντιο εἶχε γιὰ τοὺς Ἀρχαίους, τί θὰ συνέβαινε; Ἀντὶ γι’ αὐτό, ἀντλοῦμε τὰ κείμενά μας ἀπὸ τὴν Δύση, εἰσάγοντάς τα γιὰ τὶς ἀνάγκες ἀνιαρῆς μελέτης ἱδρυμάτων ταγμένων στὸ ἀναμάσημα εἰσαγόμενων θεωριῶν, καὶ δὲν ἔχουμε ἀξιωθεῖ οὔτε τὴν Πατρολογία τοῦ Migne νὰ ἀντιγράψουμε, ἀλλὰ ἔπρεπε νὰ τὸ κάνει καί αὐτὸ ἕνας παπᾶς μόνος του, ὑπὸ τὴν γενικὴ ἀδιαφορία τοῦ κράτους, τοῦ Κλήρου, καὶ περίπου ὅλης τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας.
