Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις, ο Τσιτσάνης είχαν μια οικονομική άνεση. Αυτό δεν εμπόδισε τη δημιουργικότητά τους. Ο Πικάσο ήταν πλούσιος. Σε τι τον εμπόδισε αυτό;
Όλη η Δύση έχει αρκετά καλή ζωή και είναι δημιουργική. Η δημιουργικότητα είναι κάτι εσωτερικό, ενώ η «καλή ζωή» είναι κάτι εξωτερικό. Μόνο ένα εσωτερικό σκουλήκι μπορεί φάει τη δημιουργικότητα. Μόνο από μέσα. Ποτέ απ’ έξω.
Η μουσική βρίσκεται μέσα μας. Αλλά επειδή πρέπει να την παρουσιάσουμε στον κόσμο, δανειζόμαστε τη γλώσσα του και την εποχή του.
Έμπνευση είναι οι ιδέες που έρχονται. Και αυτές δεν μου λείπουν.
Παλιά είχα μαζί μου ένα μπλοκάκι, από τη μια ήταν πεντάγραμμο και από την άλλη χωρίς, όταν είχα μια ιδέα, τη σημείωνα. Όταν μαζευόντουσαν πολλές, καθόμουν και έβγαζα μια νέα δουλειά. Τώρα συμβαίνει το ίδιο, έρχεται μια ιδέα και το χέρι κάνει να πιάσει το μπλοκάκι, αλλά από μέσα μου λέω «άσε το, δεν χρειάζεται».
Μολονότι δεν μου έλειψε ποτέ η θέρμη του ακροατηρίου, βρίσκω ότι στις συναυλίες μας ο κόσμος τώρα είναι θερμότερος. Ακόμα και στον Κήπο του Μεγάρου, χιλιάδες κόσμου ξαπλωμένοι στο γκαζόν δεν μιλούσαν, άκουγαν το πρόγραμμα και τραγουδούσαν. Χιλιάδες εισιτήρια έκανε αυτή η συναυλία.