Η γιορτή είναι συνείδηση, δεν είναι πολυτέλεια.
Στην Ελλάδα δυστυχώς συνεχίζουμε να υποφέρουμε χωρίς να μαθαίνουμε. Μα έτσι, ο πόνος θα συνεχιστεί.
Το μνημόνιο είναι η σύμβαση για ένα πρωτοφανές δάνειο που εμείς ζητήσαμε, για να αποφύγουμε την άτακτη χρεοκοπία. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ενδιαφέρεται για ποσά, δεν ενδιαφέρεται για το πώς.
Όταν όμως οι κυβερνήσεις μας δεν θέλουν να θίξουν κατεστημένα, συντεχνιακά και πελατειακά συμφέροντα, και αντί γι’ αυτό κόβουν τις συντάξεις και τους μισθούς των ανθρώπων, τότε βέβαια είμαστε κατά αυτού του μνημονίου που έρχεται σχεδόν κάθε λίγο και πετσοκόβει τη σύνταξη των ανθρώπων.
Όταν όμως το μνημόνιο γυρεύει μεταρρυθμίσεις, εκεί είναι σωστό, είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε. Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι μας ότι όσο δεν θέλουμε να θίξουμε τα πελατειακά και τα συντεχνιακά συμφέροντα και όσο δεν θέλουμε να θίξουμε τη φοροδιαφυγή, τόσο θα κόβονται οι μισθοί των φτωχών. Περί αυτού πρόκειται.
Βρισκόμαστε μπροστά σε παγκόσμια κρίση, αλίμονο σε όποιον μείνει μόνος του.
