Οι περισσότεροι ιερείς τα διαβάζουν σαν να μην ενδιαφέρονται για τις λέξεις και τη σημασία τους. Γνωρίζοντας πως απευθύνονται στον «χορό», το εκκλησίασμα, το οποίο επίσης δεν καταλαβαίνει και δεν ενδιαφέρεται να καταλάβει. Θα μου πείτε σε ποιο σχολείο τη διδάχθηκαν για να την καταλάβουν; Το αποτέλεσμα όλοι το έχουμε ζήσει: στον ναό, τις ψαλμωδίες, τις πνίγει η κακοφωνία του χορού, χαιρετούρες, σχόλια για τον καιρό, «και πού θα αναστήσετε;», «εμείς την Κυριακή θα μείνουμε σπίτι γιατί ο Γιώργος είναι ψήστης».
Αδιαφορία για την ουσία της τελετής, αδυναμία συγκέντρωσης η οποία καλύπτεται από την τήρηση των τύπων. Διακόπτουν τις κουβέντες για να κάνουν τον σταυρό τους…
Η ελληνική κοινωνία δεν είναι θρησκευόμενη. Είναι τυπολατρική, και στα θρησκευτικά της αισθήματα, και στην πολιτική, και στον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζει τη δημοκρατία ή την παιδεία. Γι’ αυτό δεν μπορεί να μεταμορφωθεί ή να μεταρρυθμισθεί, και γι’ αυτό δεν μπορεί να δημιουργήσει.
Είναι δυνατόν να σπάσει αυτός ο θόλος της ακαμψίας που περιβάλλει τη συμπεριφορά μας; Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για όποιον θέλει να λέγεται πολιτικός. Οι κοινωνίες μπορεί να μην αυτοκτονούν, όμως μαραζώνουν και πεθαίνουν από έλλειψη δημιουργικότητας.
