Στην απόλυτη ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού και την απόλυτη άρνηση του κόσμου να σκιστεί στη δουλειά, να ανακαλύψει, να προοδεύσει, μπορούμε να στραφούμε στους ιδιώτες και τους ευεργέτες. Αλλά εδώ μισούμε οτιδήποτε δημιουργεί συνθήκες ανταγωνισμού στην αγορά. Δεν θέλουμε να υπάρχει συναγωνισμός, αλλά μονιμότητα, όλοι επιδιώκουν να κρατήσουν τα μονοπώλια.

Ψηφίζω ανελλιπώς και το θεωρώ ύψιστη υποχρέωσή μου. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα, διότι ψηφίζεις το λιγότερο κακό. Αυτό επιτάσσει η δική μου λογική. Αν θέλω να δω κάποιο φως στην άκρη του τούνελ, δεν ψάχνω τη διαδικασία που θα με περάσει αυτομάτως εκτός τούνελ. Είναι πιο υγιές να αναζητήσω τη διαδικασία που θα με προχωρήσει λίγο πιο μπροστά. Αυτός είναι και ο ρόλος του πολιτικού: με ειλικρινή λόγο να εξηγήσει τη διαδικασία που θα τον φέρει ώς το ευτυχές τέλος…

Είναι εποχή που θα επιτύχουν όσοι με διορατικότητα βρουν και καλύψουν κενά στην κοινωνία και την εργασία. Aρκεί να θέλει κανείς να δουλέψει, να μην ταυτιστεί με τη χαλαρότητα που επικρατεί σε όλα τα επίπεδα και να αποφασίσει ότι δεν θα ακολουθεί τον συρμό ως ουραγος. Δεν ταυτίζομαι με τις λαϊκιστικές απόψεις ότι τα καλύτερα παιδιά μας φεύγουν έξω. Καλά κάνουν, αλλά δεν είναι μόνο αυτή η πιθανότητα επιβίωσης…