Πιστεύω ότι αυτό τα ταξίδι δεν έχει τελειώσει. Ακόμα μεγαλώνω παράλληλα με τα παιδιά μου. Έχω τις κεραίες ανοιχτές, αλλά είμαι μέσα στον κόσμο. Γενικά, πάντως, έχουμε την τάση μεγαλώνοντας να εξωραΐζουμε τα πράγματα και να λέμε «εκείνη η εποχή ήταν καλύτερη». Κάθε εποχή έχει τις ομορφιές της. Όλα αυτά που αναφέρατε λοιπόν, οι εμπειρίες μου, πρόσθεσαν στην τέχνη μου και στην ποιότητά μου ως ανθρώπου.
Ο αντισυμβατικός Τάκης έβρισκε αέρα να αναπνεύσει όσο μεγάλωνε;
Όχι ιδιαίτερα. Αλλά είναι φυσικό επακόλουθο. Όταν έχεις κάνει εξ ορισμού κάποιες επιλογές προς μία κατεύθυνση, θα βρεις έναν τρόπο να ζεις από αυτό. Φυσικά ήταν περιορισμένοι οι χώροι, «Γλυκιές συμμορίες» δεν γίνονταν κάθε μέρα, δεν υπήρχαν σενάρια ενδιαφέροντα στον ελληνικό κινηματογράφο ή, όσα υπήρχαν, δεν απευθύνθηκαν σ’ εμένα. Όσον αφορά το θέατρο, δεν μου έγιναν προτάσεις που να αξίζουν. Και εγώ δεν μπορώ να παίζω έξι μήνες κάτι που δεν γουστάρω. Κάποιες καλές δουλειές που προέκυψαν, τις απέρριψα γιατί ήθελα να κάνω ταινία. Δεν μπορώ να κάνω δύο δουλειές μαζί και είμαι και λίγο τεμπέλης.
