Ναι, αλλά εσείς ανέκαθεν ήσασταν «δύσκολος» στις επιλογές σας.
Δεν ισχύει αυτό. Εντάξει, δεν μπορούσα να παίζω οτιδήποτε. Δεν μπορώ να πω όμως ότι δεν έβαλα νερό στο κρασί μου. Απλώς «έπαιξε» μια εποχή lifestyle, όπως την ονομάζουν κάποιοι – είμαι επιφυλακτικός με τους όρους –, όπου δεν χωρούσαν ηθοποιοί σαν εμένα. Δεν «παίζανε» με τις δικές μας φάτσες. Νομίζω ότι η κρίση τουλάχιστον θα μας κάνει να ξεχάσουμε αυτήν την εποχή. Ειδικά στον χώρο της τέχνης, θεωρώ ότι ήρθε ο καιρός να δούμε τα πράγματα με διαφορετικό μάτι και να τα κάνουμε με διαφορετικό τρόπο.
Σήμερα είναι δύσκολο να κάνεις τέχνη στην Ελλάδα;
Πάντα ήταν. Γιατί οι συνθήκες δουλειάς στην Ελλάδα είναι βλάχικες. Πιο εύκολα δουλεύεις στο Χόλιγουντ παρά στην Ελλάδα. Αν το «έχεις» κιόλας. Εδώ είναι πιο δύσκολο να επιβιώσει ένας καλλιτέχνης.
Έχετε ζήσει ωραίες και «άγριες» εποχές. Γυρνούσατε στα Εξάρχεια, κάνατε παρέα με αντισυμβατικούς ανθρώπους, έχετε παίξει σε ταινίες πρωτοποριακές. Τι θυμάστε από εκείνα τα χρόνια και τι σας λείπει;
Πιστεύω ότι αυτό τα ταξίδι δεν έχει τελειώσει. Ακόμα μεγαλώνω παράλληλα με τα παιδιά μου. Έχω τις κεραίες ανοιχτές, αλλά είμαι μέσα στον κόσμο. Γενικά, πάντως, έχουμε την τάση μεγαλώνοντας να εξωραΐζουμε τα πράγματα και να λέμε «εκείνη η εποχή ήταν καλύτερη». Κάθε εποχή έχει τις ομορφιές της. Όλα αυτά που αναφέρατε λοιπόν, οι εμπειρίες μου, πρόσθεσαν στην τέχνη μου και στην ποιότητά μου ως ανθρώπου.
