Κάποιος σοφὸς εἶπε. Ἂν εἶναι νὰ ζεῖς γιὰ τὸν ἑαυτό σου, καλύτερα νὰ μὴν γεννιέσαι.
Ἡ Διάκριση εἶναι δῶρο Θεοῦ καὶ πρέπει νὰ προσευχόμαστε γιὰ νὰ τὴν δεχτοῦμε. Εἶναι ἀπαραίτητη γιὰ τὴν προστασία μας καὶ τὴν πρόοδό μας.
Ὁ ἀναποφάσιστος ἄνθρωπος δὲν συμμετέχει στὴν ζωή.
Ὅποιος ζεῖ στὸ Παρελθόν, εἶναι σὰν τὸν πεθαμένο. Ὅποιος ζεῖ στὸ Μέλλον μὲ τὴν φαντασία του, εἶναι ἀφελής, γιατὶ τὸ Μέλλον εἶναι μόνον τοῦ Θεοῦ. Ἡ Χαρὰ τοῦ Χριστοῦ βρίσκεται μόνο στὸ Παρόν. Στὸ Αἰώνιο Παρὸν τοῦ Θεοῦ.
Δίνοντας χαρὰ στοὺς ἄλλους, ἐσὺ τὴν νοιώθεις πρῶτα.
Θέλεις νὰ προσευχηθεῖς; Ἑτοιμάσου νὰ ἀπαντήσεις μυστικὰ τὸν Κύριο.
Μερικοὶ ἄνθρωποι γίνονται δοχεῖα τῆς Δυνάμεως τοῦ Σκότους κατὰ Παραχώρηση Θεοῦ γιὰ ἀτομική μας δοκιμασία καὶ πρόοδο.
Ἂν κατορθώσει κανεὶς νὰ συζεῖ μὲ τὸν κόσμο, ὅπως τὸ λάδι καὶ τὸ νερὸ στὸ καντήλι ποὺ δὲν ἀνακατεύονται, τότε εἶναι ἐν Θεῷ. Ἐν τῷ κόσμῳ ἀλλ΄ οὐκ ἐκ τοῦ κόσμου.
Ὅταν τὸ ἐγὼ σπάσει καὶ γίνει ἐσύ, κι ὅταν καὶ τὸ ἐσὺ σπάσει καὶ γίνουν καὶ τὰ δυὸ μαζὶ Ἐκεῖνος, τότε ὅλοι μας γινόμαστε δικοί Του.
Ὅταν γιὰ κάτι νοιώθεις ἕνα ξεσήκωμα, μία λαχτάρα, ἕνα «ἄχ», τότε, μετὰ ἀπὸ ἕνα χρονικὸ διάστημα, ποὺ ὁ Θεὸς καθορίζει, θὰ γίνει.
Σελ. 123
