Δεν αποκλείεται δε να την δούμε μια μέρα να σχεδιάζει μεγαλόπνοα τοπικά έργα, περιπάτους ή διαδρομές που να εξερευνούν τους αστικούς ιστούς της πόλης μας.
Δυστυχώς αυτά δεν συμβαίνουν μόνο εδώ. Και στις πιο διάσημες αρχιτεκτονικές σχολές του κόσμου, δίνουν στους φοιτητές τέτοια ηλίθια θέματα. Τους δημιουργούν ψευδαισθήσεις ότι οι ιδέες τους είναι πάνω απ’ όλα αλλά και κυρίως δεν αμφισβητούν ποτέ την αξία των ιδεών τους! Κανείς δεν ρώτησε στα σοβαρά αυτήν την κοπέλα “Πιστεύεις αλήθεια ότι θα ανακαινίσεις ένα αστικό τετράγωνο με το να γκρεμίσεις κάποια τμήματα του;”…
Αντιθέτως, της είπαν ότι προέχει να την μάθουν να “σκέφτεται ελεύθερα”… να σκέφτεται “απαλλαγμένη από αγκυλώσεις ενός αμαρτωλού παρελθόντος”. Στην πραγματικότητα όμως συμβαίνει το αντίθετο.
Δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία, νοητή ή άλλη, όταν δεν σέβεσαι την ιδιοκτησία του άλλου. Όταν δεν σέβεσαι την ελευθερία του άλλου! Όταν δεν έμαθες ότι δεν υπάρχει ελευθερία αν δεν υπάρχει μια ευνομούμενη κοινωνία- ότι αυτοί ακριβώς οι νόμοι που της λένε ότι την “περιορίζουν”, ότι “αλυσοδένουν την σκέψη της”, είναι ακριβώς αυτοί που της εξασφαλίζουν την ελευθερία της. Ότι αν δεν υπήρχαν αυτοί οι νόμοι, θα ίσχυε ο νόμος της ζούγκλας ο οποίος στο δικό μου “μουχλιασμένο μυαλό” δεν συνάδει και πολύ με την προσωπική ελευθερία…
