Ωστόσο δεν μπορούσα με τίποτα να συγχωρήσω τους καθηγητές της.
Η όλη κατάσταση θα ήταν κωμική αν δεν ήταν τόσο τραγική. Δεν είναι μόνο ότι δεν διδάσκουν σ’ αυτούς τους υποψήφιους αρχιτέκτονες πως να σχεδιάζουν κτήρια. Είναι η ύπουλη πλύση εγκεφάλου που τους κάνουν, τα κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα που τους περνούν υποδορίως.
Αυτή η κοπέλα πρότεινε το γκρέμισμα τμημάτων κτηρίων και δη σε ένα από τα ακριβότερα οικοδομικά τετράγωνα της χώρας- ίσως μάλιστα όχι τυχαία.
Δεν αποκλείεται να υπονόησαν κιόλας ότι “δεν πειράζει, πλούσιοι είναι αυτοί εκεί, δεν χάθηκε ο κόσμος αν χάσουν κάτι”!
Ούτε ένας από τους καθηγητές της δεν μπήκε στον κόπο να της εξηγήσει τις νομικές επιπτώσεις… ότι δηλαδή χρειάζεται πρώτα να απαλλοτροιωθεί το κτήριο. Κανένα πρόβλημα, προφανώς στην κοινωνία που ονειρεύονται όλα ανήκουν στο κράτος ούτως ή άλλως!
Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να της εξηγήσει τις κτηριακές επιπτώσεις αυτών που πρότεινε… ότι χρειάζονται κολώνες και δοκοί και κλιμακοστάσια. Κανείς δεν ασχολήθηκε με το πως θα έμοιαζε κάτι τέτοιο, να μελετήσει τις νέες ‘ριγέ’ (!) όψεις του τετραγώνου, αν αυτές θα ανακαίνιζαν προς το καλύτερο ή το χειρότερο το αστικό μας τοπίο! Όχι. Αφ’ ης στιγμής θέλαμε να εξερευνήσουμε τον αστικό ιστό και να λύσουμε και το αναπνευστικό πρόβλημα της περιοχής, χαλάλι!
