Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να της εξηγήσει τις κτηριακές επιπτώσεις αυτών που πρότεινε… ότι χρειάζονται κολώνες και δοκοί και κλιμακοστάσια. Κανείς δεν ασχολήθηκε με το πως θα έμοιαζε κάτι τέτοιο, να μελετήσει τις νέες ‘ριγέ’ (!) όψεις του τετραγώνου, αν αυτές θα ανακαίνιζαν προς το καλύτερο ή το χειρότερο το αστικό μας τοπίο! Όχι. Αφ’ ης στιγμής θέλαμε να εξερευνήσουμε τον αστικό ιστό και να λύσουμε και το αναπνευστικό πρόβλημα της περιοχής, χαλάλι!
Κανείς δεν ασχολήθηκε με τα προφανή λειτουργικά προβλήματα που παρουσίαζε η πρόταση της. Αντιθέτως. Την επιβράβευσαν κιόλας. Άριστα της έδωσαν.
Κι εκεί ακριβώς έγκειται το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Αυτή η κοπέλα μεθαύριο θα βρει ίσως κάποιον εργοδότη. Θα του προτείνει ακριβώς κάποια τέτοια λύση, γιατί πολύ απλά αυτά την έμαθαν να σχεδιάσει. Όταν ο εργοδότης της πει ότι “αυτά τα πράγματα δεν γίνονται”, εκείνη θα τον κοιτάξει με περιφρόνηση. Στα μάτια της θα είναι ένας μουχλιασμένος και στενόμυαλος αστός, κάποιος που αδυνατεί να συλλάβει τα εμπνευσμένα οράματα της.
Κι εκεί ακριβώς μπορεί να βρεθεί στο δρόμο της κάποιος πολιτικός, κάποιος που να συμμερίζεται τις κοινωνικές της ευαισθησίες… κάποιος που σίγουρα θα εξασφαλίσει την ψήφο της… κάποιος που μπορεί και να την προσλάβει ως σύμβουλο του.
