Την εργασία την έχουμε καταγγείλει ως αγγαρεία ενώ είναι η ευκαιρία να καλύψει ο άνθρωπος την ανάγκη για δημιουργία που είναι πολύ σημαντική ανθρώπινη ανάγκη. Ο άνθρωπος που δεν προσφέρει και δε δημιουργεί, έχει ένα τεράστιο εσωτερικό κενό, είναι άδειος εσωτερικά, είναι χωρίς κανένα Νόημα η ζωή του όσο κι αν μεγάλη σύνταξη κατάφερε με οποιεσδήποτε λοβιτούρες να πάρει στο τέλος ή με επιδόματα πήρε ένα πανάκριβο αυτοκίνητο ή εξοχικό. Αυτά δε δίνουν στον άνθρωπο πληρότητα ζωής αλλά η δημιουργία και η προσφορά.
Όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς ο άνθρωπος να το υποπτεύεται, χωρίς να υποπτεύεται με ποιο τρόπο σπαταλάει την ανεπανάληπτη ζωή του, μια ζωή έχουμε και δεν είναι απεριόριστη. Πολλοί ζουν μια μίζερη, θλιβερή ζωή γιατί δεν ξέρουν τι ακριβώς συμβαίνει, δεν έχουν ανακαλύψει τις απέραντες δυνατότητές τους για να κατακλύσουν την οικουμένη και έχουν περιορίσει τη ζωή τους σε λίγο πιο πάνω από το μηδέν. Φυτοζωούν.
Είναι θλιβερό να σκέφτεσαι ότι υπάρχουν άνθρωποι που πέρασαν έτσι τη ζωή τους, δεν πήραν είδηση πως αυτοματαιώθηκαν. Αλλά κυρίως θα ήθελα να απευθυνθώ στους νέους, οι οποίοι έχουν μπει στο κλίμα της εύκολης ζωής. Η εύκολη ζωή δεν είναι η όμορφη ζωή, με πληρότητα, είναι άδεια.
