Ἔλαβα τὴν ἀκόλουθη ἐπιστολὴ ἀπὸ ἐπισκέπτη τῶν σελίδων:
Διάβασα το βιβλίο του Γρηγορίου Νύσσης περί ψυχής και Αναστάσεως και έμεινα έκπληκτος από το γεγονός ότι ένας άγιος καταργεί την κόλαση. Στο μυαλό μου είναι ακόμα τα λόγια του Νύσσης –ναι η κόλαση είναι αιώνια αλλά χρησιμοποιούμε ανθρώπινο χρόνο για τη λέξη αιώνια στον άχρονο χρόνο η αιωνιότητα μπορεί να είναι μια μόνο στιγμή. Όταν άρχισα να ρωτάω διάφορους σχετικούς με το θέμα μου είπαν ότι έχει κάνει λάθος ο Νύσσης και σκέπτομαι γιατί να μην έχει κάνει και σε όλα τα άλλα βιβλία του λάθος που δέχεται η εκκλησία. Παρακαλώ θα ήθελα την απάντηση σας.
Ἀπὸ τὸ συμπέρασμα τῆς ἐπιστολῆς σας καταλαβαίνω ὅτι ἀποδίδετε στοὺς Πατέρες μιὰ αὐθεντία ποὺ δὲν ἔχουν οὔτε θέλησαν. Ὁ ἴδιος ὁ Γρηγόριος τελείως φυσικὰ εἰσάγει διάφορες θέσεις του μὲ ἀμφιβολία («ἴσως», «νομίζω», «εἶναι ἡ γνώμη μου», κτὅ.).
Οἱ Πατέρες δὲν ὑπάρχουν γιὰ νὰ μᾶς ἀπαλλάξουν ἀπὸ τὴν προσωπική μας σκέψη. Βρισκόμαστε συνεχῶς ἐν κινδύνῳ, καὶ δὲν ὠφελεῖ νὰ τὸν ἀποφεύγουμε, γιατὶ ὁ κίνδυνος μᾶς μεγαλώνει. Οὔτε μποροῦμε νὰ διαγράψουμε συνολικὰ τὴν σκέψη ἑνὸς ἁγίου ἢ ὁποιουδήποτε ἐπειδὴ ἔκανε λάθη, ‘ἀπαλλάσοντας’ τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ τὸ ‘χρέος’ νὰ ἐρευνήσουμε μήπως ἄλλες θέσεις εἶναι σωστές — ὡς ἐὰν ἡ δική μας ἀναζήτηση καὶ εὐθύνη ἦταν κάτι δυσάρεστο ἢ ἄχρηστο.
