Συνοπτικά, τὰ πιὸ σημαντικὰ στὰ ὁποῖα κατέληξε ὁ Ἄδωνις Γεωργιάδης μέσα ἀπὸ τὴ σπουδὴ τῆς ρωμαϊκῆς ἱστορίας.
Ἡ ὁμιλία δὲν διαρκεῖ ὑπερβολικά, καὶ ὅσο διαρκεῖ εἶναι ἱκανὸ νὰ κρατήσει τὸ ἐνδιαφέρον, μὲ τὸ παραπάνω. Καμμία σχέση μὲ τὶς ἄνυδρες καταγραφὲς τῆς τόσο σημαντικῆς αὐτῆς περιόδου, στὴν ὁποία ἔχει κατὰ μεγάλο μέρος τὴν ἀρχή του ὁ λεγόμενος σήμερα δυτικὸς ἢ χριστιανικὸς πολιτισμός.
Μακάρι τὸ κοινοβούλιό μας νὰ εἶχε περισσότερα μέλη μὲ ἀνάλογη μόρφωση.
