Στὰ χρόνια μας φανερώθηκε κι ὁ Παπαδιαμάντης, ποὺ ἦρθε κι αὐτὸς στὴν Ἀθήνα ἀπὸ τὴ Σκιάθο, ὅπως εἴχανε ἔρθει τόσοι ὅμοιοί του στ’ ἀρχαῖα χρόνια. Ἔζησε κι αὐτὸς σὰν ἀσκητής, μή λογαριάζοντας τὸν ἑαυτό του, ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ ἔνοιωθε γιὰ τὰ γράμματα καὶ γιὰ τὴ θρησκεία. Πέρασε τὴ ζωή του “ὡς στρουθίον μονάζον ἐπὶ δώματος”.
Σελ. 12
