Η Ελλάδα είναι ίσως η πιο απολίτιστη χώρα της Ευρώπης και φαίνεται σε όλες μας τις επιλογές… Δεν ενδιαφερόμαστε για τίποτα, δεν αγαπάμε κανέναν…
Τις κορόνες τού στιλ «μας κυβερνούν οι ξένοι» τις ακούω βερεσέ. Δηλαδή τόσα χρόνια με τις επιλογές μας θριαμβεύαμε και τώρα μας υποδούλωσαν οι ξένοι και χάθηκε το αριστείο; Ζούμε τα αποτελέσματα του ελλείμματος πολιτισμού.
Οι Ελληνες είναι από τη φύση τους καχύποπτοι. Πώς μπόρεσαν να φάνε τόσο ηλίθια και πολλά ψέματα τον Ιανουάριο; Ενας απλά σκεπτόμενος άνθρωπος θα καταλάβαινε ότι τη στιγμή που πνίγομαι το λογικό είναι να έρθει κάποιος να με βοηθήσει να μη χάσω τη ζωή μου. Κι έπειτα να μου πει τώρα συνέχισε να προσπαθείς να κολυμπήσεις. Κι όμως, ο σοφός λαός πίστεψε εκείνον που του έλεγε ότι μπορείς από τον βάλτο να ανεβείς στον ουρανό. Και ποια είναι η κατάληξη; Και θα πληρώσουν όσοι πίστεψαν τα ψέματα και στον βάλτο παραμένουμε…
Αν μεταφέραμε τους Ελληνες πολιτικούς των 30 τελευταίων ετών στον μουσικό στίβο, θα ήταν όλοι στο καναβάτσο.
Ελπίζω στην αλλαγή, που ενδεχομένως να έρθει από τις φωτεινές εξαιρέσεις. Βλέπετε, για παράδειγμα, το Ιδρυμα Σταύρος Νιαρχος – με το οποίο διευκρινίζω δεν έχω την παραμικρή σχέση. Οποια πέτρα και να σηκώσεις, βρίσκεις μια καταπληκτική ενέργειά του, που έρχεται και κουμπώνει με τις ανάγκες της κοινωνίας. Είναι ευεργέτες μέγιστοι. Αποδεικνύουν την ευαισθησία και την αγάπη τους καθημερινά.
