Ἔχοντας διαπιστώσει πόσο προσβάλλει τὴν παιδεία μας ἡ ‘ἑλληνικὴ’ ‘μετάφραση,’ καὶ πόσο ἀποδεικνύει νοημοσύνη ἀνύπαρκτη στὴν ‘ἔξυπνη’ κοινωνία μας τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἀθλιότητα αὐτὴ ἔχει καθιερωθεῖ καὶ μέχρι σήμερα τὴν τραγουδᾶμε ὡς οἱ ἔσχατοι Μογγόλοι τοῦ πλανήτη, αἰσθάνομαι ὑποχρεωμένος νὰ καταθέσω ἐδῶ μιὰ πρόταση, συνυπολογίζοντας φυσικὰ τὴν μελωδία, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ τραγουδηθεῖ σύμφωνα μὲ τὸ πρωτότυπο. Δὲν ὑπάρχει ἡ παραμικρὴ φιλοδοξία ὁριστικότητας, πρόκειται γιὰ ἁπλὸ ἔναυσμα καλύτερων προσεγγίσεων ποὺ ὁλόψυχα ἐλπίζω ὅτι θὰ συμβοῦν.
Ἥσυχη Νύχτα! Ἅγια Νύχτα!
Ὅλα ἤπια, ὅλα φωτεινά
Γύρω ἀπὸ Ἅγια Παρθένο καὶ Παιδί!
Τὸ Ἅγιο Βρέφος κοιμᾶται ἁπαλό
Ὕπνο Οὐράνιας Γαλήνης!
Ὕπνο Οὐράνιας Γαλήνης!
Ἥσυχη Νύχτα! Ἅγια Νύχτα!
Ποιμένες βλέπουν καὶ ἀναρριγοῦν
Δόξας ποταμὸς ψηλὰ ἀπ’ τὸν Οὐρανό
Ἄγγελων Ψαλμός, Ἀλληλούια!
Γεννιέται ὁ Χριστός!
Γεννιέται ὁ Χριστός!
