Silent night! Holy night!
All is calm, all is bright,
Round yon Virgin Mother and Child!
Holy Infant, so tender and mild,
Sleep in heavenly peace!
Sleep in heavenly peace!
Silent night! Holy night!
Shepherds quake at the sight!
Glories stream from Heaven afar,
Heavenly Hosts sing Alleluia!
Christ, the Saviour, is born!
Christ, the Saviour, is born!
Στὴν πρώτη στροφὴ ἀναδεικνύεται ὁ χῶρος τῆς Γέννησης, ὄχι ἀφῃρημένα στὴν νυχτερινὴ σιωπή, ἀλλὰ σὲ συγκεκριμένη Νύχτα, μὲ μιὰ ἰδιαίτερη Ἡσυχία νὰ ἀναγνωρίζεται οὐσία ἢ θεμέλιο τῆς ἁγιότητας, ὅταν τὸ Σύμπαν αἰωρεῖται ἤρεμο, τὰ πάντα φωτεινὰ συγκεντρωμένα γύρω ἀπὸ τὴν Παρθένο καὶ τὸ Παιδί, ποὺ μὲ τὸν ὕπνο του μεταφέρει στὸν κόσμο τὴν Οὐράνια Γαλήνη, τὸν ‘χῶρο’ τῆς ἁπαλῆς καὶ τρυφερῆς θείας φύσης. Ἂς προσεχθεῖ ὅτι τὸ πρωτότυπο infant, προερχόμενο ἀπὸ τὰ λατινικὰ (in+for) σημαίνει τὸ σιωπηλό, εἶναι τὸ παιδὶ στοὺς μῆνες ὅπου ἀκόμη δὲν μιλάει, ὥστε καὶ πιθανὴ ἀπόδοσή του ὡς βρέφους δὲν ἱκανοποιεῖ, καὶ ἀκόμη ἀνεπαρκέστερο τὸ ‘μωρό,’ κτὅ. Τὸ νήπιο ταιριάζει ἐτυμολογικά, ὅμως ἡ χρήση της ἤδη ἀπὸ Ὁμήρου ἔχει προσδώσει στὴν λέξη ἕνα αἴσθημα ποὺ τὴν φέρει πιὸ κοντὰ στὸ μωρό.
