Ἐπισκέπτες τοῦ ἀγγλόφωνου μπλὸγκ ζητοῦν νὰ μάθουν, ποιὸ βιβλίο θὰ ἦταν πιὸ κατάλληλο γιὰ νὰ προσεγγίσει κανεὶς τὴν πνευματικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας, καί, ὅπως εἶναι σήμερα τὰ πράγματα στὴν Ἑλλάδα, τὸ ἐρώτημα μπορεῖ νὰ ἐνδιαφέρει καὶ Ἕλληνες.
Δὲν θὰ χαρακτήριζα τὸ ἐρώτημα ‘παράνομο’, ὅμως περιέχει κάτι ἀπωθητικό, τουλάχιστον μὲ τὴν συντομία αὐτὴ ὅταν διατυπώνεται, ὑποβάλλοντας τὴν ἰδέα ὅτι μποροῦμε νὰ καταλάβουμε τὴν Ὀρθοδοξία ἀπὸ ἕνα βιβλίο. Τὸ βιβλίο ἐνδέχεται νὰ βοηθήσει τὴν κατάλληλη στιγμή, ὣς ἕνα βαθμό, καὶ πάλι ὄχι καθένα, ἀλλὰ ὅποιον θὰ μποροῦσε νὰ πάρει ἔτσι βοήθεια.
Ποιό βιβλίο θὰ εἶναι αὐτό, ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ἡλικία, τὰ γενικὰ ἐνδιαφέροντα, τὸν χαρακτῆρα, κλπ., σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς προηγούμενες προϋποθέσεις. Τὰ ἀναφέρω αὐτὰ γιὰ νὰ προειδοποιήσω τοὺς γονεῖς ἰδίως, μή νομίζουν ὅτι ἂν κάτι ἐμποδίζει τὸ παιδί τους, αὐτὸ εἶναι ὁπωσδήποτε ἡ ἀμέλεια τῆς σπουδῆς εἴτε ἡ ἄγνοια τοῦ ‘καλύτερου’ βιβλίου.
Ἂν σταθμίζοντας τὶς συνθῆκες συμπεράνουμε πὼς ἕνα βιβλίο θὰ χρησίμευε, τότε ὡς γενικὴ συμβουλὴ θἄλεγα νὰ δωρίζουμε βιβλία ποὺ ἔχουμε διαβάσει καὶ ἐκτιμήσει οἱ ἴδιοι – ὄχι ὅσα ὁ τάδε συστήνει, γιατὶ μαζὶ μὲ τὸ δῶρο μεταδίδουμε καὶ τὴν σχέση μας μὲ τὸ δῶρο, ὥστε κι ἕνα καλὸ βιβλίο, ἂν τὸ δωρίζουμε ὡς ἄσχετοι, θὰ τὸ μπολιάσουμε μὲ ἀσχετοσύνη. Θυμίζω, ὅτι δὲν μιλοῦμε περὶ ἰατρικῶν ἢ νομικῶν γνώσεων, ἀλλὰ γιὰ πράγματα ποὺ δὲν ἔχουν ἀντικειμενικὴ τὴν οὐσία τους.
Σελ. 12
