Ἀντίθετα μὲ αὐτὸ ποὺ προσπάθησαν νὰ διαβάσουν ὁρισμένοι σύγχρονοι ἑρμηνευτὲς μέσα στὶς χριστιανικὲς πηγές, δὲν ὑπάρχουν ἐνδείξεις τῆς νεώτερης ἐξύμνησης τοῦ μόχθου στὴν Καινὴ Διαθήκη ἢ σὲ ἄλλους χριστιανοὺς συγγραφεῖς ποὺ προηγήθηκαν τῶν νεώτερων χρόνων. Ὁ Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἀποκλήθηκε ‘ὁ ἀπόστολος τῆς ἐργασίας’ (ἀπὸ τὸν Δομινικανὸ Bernard Allo) δὲν ἦταν καθόλου τέτοιος, καὶ τὰ λιγοστὰ ἐδάφια, στὰ ὁποῖα στηρίζεται ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτός, εἴτε ἀπευθύνονται σὲ ὅσους ἀπὸ ὀκνηρία ‘τρῶνε τὸ ψωμὶ τῶν ἄλλων’ εἴτε συμβουλεύει τὴν ἐργασία ὡς ἕνα ἀποτελεσματικὸ τρόπο γιὰ νὰ φυλαχτεῖ κανεὶς ἀπὸ τὰ βάσανα, δηλαδὴ ἐνισχύουν τὴν γενικὴ ἐντολὴ γιὰ μιὰν αὐστηρὰ ἰδιωτικὴ ζωὴ καὶ ἀποτρέπουν ἀπὸ τὶς πολιτικὲς δραστηριότητες. (Βλ. Α’ Θεσσ. 4.9-12 καὶ Β’ Θεσσ. 3.8-12)…
Ὅποιος διαβάσει τὶς πηγὲς χωρὶς τὶς νεώτερες φιλοεργασιακὲς προκαταλήψεις θὰ ἐκπλαγεῖ γιὰ τὸ πόσο λίγο ἐπωφελήθηκαν ἀκόμη καὶ οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν πρόδηλη εὐκαιρία νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἐργασία ὡς τιμωρία γιὰ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα… Δὲν εἶναι καθόλου ἀναγκαῖο νὰ κερδίζουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τὴν τροφή τους μὲ τὸν ἱδρῶτα τοῦ προσώπου τους… Οὔτε καὶ ἡ χρησιμοποίηση τῆς ἐργασίας ὡς μέσου γιὰ νὰ ἀποτραποῦν οἱ κίνδυνοι τῆς ἀργίας ἀποτελεῖ καινούργια χριστιανικὴ ἀνακάλυψη, ἀλλὰ ἦταν ἤδη κοινὸς τόπος τῆς ρωμαϊκῆς ἠθικῆς…
Σελ. 12
