Παρασυρόμενοι ἢ ἀπὸ δόλο καὶ πάντα μὲ ἀντιχριστιανικὴ ἐμπάθεια μιλοῦν ὁρισμένοι περὶ θανατώσεως τῆς Ὑπατίας ἀπὸ τὸν θρησκευτικὸ φανατισμὸ τῆς χριστιανικῆς κοινότητας στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.
Ὁ π. Γ. Μεταλληνός μελετάει τὶς πηγὲς καὶ παρουσιάζει τὴν ἱστορικὴ ἀκρίβεια. Ἡ δολοφονία τῆς Ὑπατίας εἶχε πολιτικὰ καὶ ὄχι θρησκευτικὰ αἴτια.
Δὲν τρέφω ψευδαισθήσεις, ὅτι μιὰ ὁμιλία, ὁσοδήποτε προσεκτικὴ καὶ τεκμηριωμένη, θὰ ἀνέτρεπε τὴν ἐμπάθεια τῶν ἀντίχριστων, ἀλλὰ ἀξίζει νὰ τὴν ἀκούσουν οἱ ὑπόλοιποι, ἂν τυχὸν σκανδαλίζονται μὲ ὅσα ἐπικρατοῦν στὴν κοινὴ γνώμη περὶ Ὑπατίας.
Ἂς ἐπιτραπεῖ μόνο μιὰ παρατήρηση ποὺ δὲν σχετίζεται ἄμεσα μὲ τὸ συγκεκριμένο ζήτημα. Ὁ ἰσχυρισμὸς τοῦ π. Μεταλληνοῦ γιὰ μεγάλη ἀπόσταση τῶν Πατέρων ἀπὸ τὸν πλατωνισμό, δὲν εὐσταθεῖ, ἐπειδὴ ὁ πλατωνικὸς νοῦς ἐπ’ οὐδενὶ λόγῳ δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ περιορισθεῖ στὴν κριτικὴ σκέψη, καὶ ἀκόμη ἐπειδὴ οἱ Πατέρες δὲν περιφρονοῦσαν τὴν κριτικὴ σκέψη. Εἶναι ἄλλωστε γνωστὸ ὅτι ἡ χριστιανικὴ θεολογία ἔχει στηριχθεῖ σὲ τεράστιο βαθμὸ στὸν Πλάτωνα.
Σελ. 12
