Κυκλοφορεῖ εὐρέως ἡ πεποίθηση πὼς ὁ χριστιανισμὸς εἶναι ἕνα εἶδος σοσιαλισμοῦ. Ὁ Ρὴντ δὲν λέει ὅλα ὅσα θὰ μποροῦσαν νὰ εἰπωθοῦν, καὶ πάλι ὅσα λέει εἶναι ἱκανὰ γιὰ νὰ βεβαιωθεῖ καὶ ὁ πιὸ χαζὸς ὅτι χριστιανισμὸς καὶ σοσιαλισμὸς δὲν ἔχουν τὴν παραμικρὴ ὁμοιότητα, ἀντιθέτως, εἶναι δύο τελείως διαφορετικὲς νοοτροπίες. Καὶ μόνο ὅτι οἱ σοσιαλιστὲς σκέφτονται συνεχῶς τὰ λεφτά, ἐνῶ ὁ χριστιανισμὸς τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὰ ἐδῶ πρὸς τὴν ἐμπειρία τῆς ἄλλης ζωῆς ἤδη τώρα, θὰ ἀρκοῦσε γιὰ νὰ πειστεῖ ὁ καλοπροαίρετος γιὰ τὴν διαφορὰ τῶν δύο. Ὁ ἐμπαθὴς οὕτως ἢ ἄλλως δὲν καταλαβαίνει ἀπὸ ἐπιχειρήματα.
______________________________________
Ο ισχυρισμός ότι «ο Ιησούς Χριστός ήταν σοσιαλιστής» έχει γίνει ένα δημοφιλές σλόγκαν μεταξύ των «προοδευτικών», όπως και μεταξύ αυτών των οποίων η πίστη στον χριστιανισμό δεν είναι και η πιο… ένθερμη – στην καλύτερη περίπτωση. Υπάρχει όμως κάποια δόση αλήθειας σε αυτό το σλόγκαν?
Αυτή η ερώτηση δεν μπορεί να απαντηθεί χωρίς έναν αξιόπιστο ορισμό του σοσιαλισμού. Πριν από έναν αιώνα, ειπώθηκε πως ο σοσιαλισμός είναι η κρατική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Ο Ιησούς όμως ποτέ δεν υπαινίχθηκε καν αυτήν την ιδεολογία, πόσο μάλλον να την εγκρίνει. Ωστόσο, ο ορισμός άλλαξε με την πάροδο του χρόνου. Όταν οι κριτικές οικονομολόγων όπως ο Λούντβιχ φον Μίζες, ο Φρίντριχ. Α. Χάγιεκ και ο Μίλτον Φρίντμαν ισοπέδωσαν οποιαδήποτε λογική υπεράσπιση της αρχικής μορφής του σοσιαλισμού, και η πραγματικότητα απέδειξε με συντριπτικό τρόπο ότι είχαν δίκιο, οι σοσιαλιστές μετατοπίστηκαν σε μια άλλη εκδοχή του σοσιαλισμού: τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας.
