Μπορεί κάποιος να κάνει φύλλο και φτερό την Καινή Διαθήκη, αλλά δεν θα βρει ούτε μια λέξη του Ιησού που να ζητά να εξουσιοδοτηθούν οι πολιτικοί ή οι γραφειοκράτες, ώστε να κατανέμουν πόρους, να επιλέγουν νικητές και χαμένους, να λένε στους επιχειρηματίες πώς να διευθύνουν τις επιχειρήσεις τους, να επιβάλλουν ελάχιστους μισθούς ή ανώτατες τιμές, να υποχρεώνουν τους εργαζομένους να προσχωρήσουν σε συνδικάτα, ή έστω να αυξηθούν οι φόροι. Όταν οι Φαρισαίοι προσπάθησαν να εξαπατήσουν τον Ιησού, ώστε να υποστηρίξει εκείνος τη φοροδιαφυγή, επέτρεψε έξυπνα σ’ εκείνους να αποφασίσουν τι ανήκει «δικαιωματικά» στο Κράτος απαντώντας: «Αποδώσατε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, και τα του Θεού τω Θεώ».

Ωστόσο, μία από τις κατηγορίες που οδήγησαν στη σταύρωση του Ιησού ήταν πράγματι η φοροδιαφυγή.

Με τη φήμη των κεντρικών σχεδιαστών να βρίσκεται πια παγκοσμίως στα Τάρταρα, οι σοσιαλιστές έχουν προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό σε μια διαφορετική εστίαση: το κράτος πρόνοιας. Ο σοσιαλισμός του Bernie Sanders και της νέας του συμμάχου Alexandria Ocasio-Cortez είναι αυτός του φιλάνθρωπου, εξισωτικού, κράτους-γκουβερνάντας, όπου ο πλούσιος Πέτρος ληστεύεται για να πληρώσει τον φτωχό Παύλο. Χαρακτηρίζεται από πολλά «δωρεάν πράγματα» από το κράτος – που φυσικά δεν είναι καθόλου δωρεάν. Είναι αρκετά ακριβά, τόσο από την άποψη του κόστους της γραφειοκρατικής διαμεσολάβησης, όσο και από την άποψη της ψυχολογικής παραίτησης που δημιουργεί στους δικαιούχους. Αυτό είχε στο μυαλό του ο Ιησούς;