Ο Γιώργης Σιάντος είναι γνωστόν ότι ήταν εναντίον της ένοπλης αντίστασης μέχρι και το μέσον του 1942. Όλα άλλαξαν μετά τον Γοργοπόταμο, όταν εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα η Βρετανική Αποστολή και άρχισαν να λαμβάνουν αφειδώς όπλα, εφόδια και χρυσές λίρες.
Από τον Δεκέμβριο του 1942 καθορίστηκε ως στόχος η εξουσία μετά την απελευθέρωση. Η αντίσταση ήταν μόνο το όχημα, ποτέ ο σκοπός. Να διευκρινίσω βέβαια ότι αυτό αφορούσε τα ηγετικά στελέχη και το πλήθος των οπαδών. Είναι βέβαιο ότι υπήρχαν απλά μέλη του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ που πίστευαν ότι πολεμούν τους Γερμανούς.
Για την Πελοπόννησο, την οποία έχω ερευνήσει εξονυχιστικά, έχω υπολογίσει ότι τα θύματα του ΕΑΜΕΛΑΣ/ΟΠΛΑ μεταξύ των αμάχων, σχεδόν όλα σφαγμένα με μαχαίρι, μέχρι την 31ην Αυγούστου 1944, ήταν τουλάχιστον 3.465, εκ των οποίων τουλάχιστον 1.276 στην Αργολιδοκορινθία.
Σε αυτά να προστεθούν τουλάχιστον 2.500 μεταξύ 1 Σεπτεμβρίου 1944 και 15 Ιανουαρίου 1945, καταλήγομε σε περίπου 6.000 θύματα. Σε πανελλήνιο επίπεδο, τα θύματα του 1943 – 45 έχουν υπολογισθεί σε 47.000 περίπου.
Βέβαια, και τη μεγάλη πλειονότητα των θυμάτων αντιποίνων των κατακτητών –περίπου 4.000 στην Πελοπόννησο και 30.000 πανελληνίως– και των καταστροφών, πρέπει να αποδωθούν στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ που έδινε την αφορμή με τις ενέδρες και τις δολοφονίες μεμονωμένων Γερμανών στρατιωτών.
