Ο φτωχός Λάζαρος, απ’ την άλλη, µάζευε τα ψίχουλα που έπεφταν απ’ τα τραπέζια του πλούσιου. Και δεν έχουµε κανένα λόγο, λέει ο Άγιος Χρυσόστοµος, να πιστεύουµε πως αν ο Λάζαρος του ζητούσε ένα κοµµάτι ψωµί, δεν θα του το έδινε.
Ποιο ήταν τότε το µεγάλο αµάρτηµα του πλούσιου και όταν πέθαναν, ο µεν Λάζαρος βρισκόταν στην αγκαλιά του Αβραάµ, ο δε πλούσιος εκλιπαρούσε να βουτήξει ο Λάζαρος το χέρι του στο νερό και να του βρέξει λίγο τη γλώσσα καθότι «οδυνώµαι εν τη φλογή ταύτη»;
Ποιο ήταν, λοιπόν, το αµάρτηµα του πλούσιου; Δεν τον πρόσεξε καν τον Λάζαρο. Ήταν τόσο απασχοληµένος µε τον εαυτό του, που δεν παρατήρησε τον συνάνθρωπό του.
