Θυµάστε την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου; Ο πλούσιος απολάµβανε όλα τα αγαθά που του πρόσφεραν τα πλούτη του, ρούχα και φαγητά, χωρίς να έχει κάνει είτε µοιχείες, είτε πορνείες, είτε κάποιο κακό.
Ο φτωχός Λάζαρος, απ’ την άλλη, µάζευε τα ψίχουλα που έπεφταν απ’ τα τραπέζια του πλούσιου. Και δεν έχουµε κανένα λόγο, λέει ο Άγιος Χρυσόστοµος, να πιστεύουµε πως αν ο Λάζαρος του ζητούσε ένα κοµµάτι ψωµί, δεν θα του το έδινε.
Ποιο ήταν τότε το µεγάλο αµάρτηµα του πλούσιου και όταν πέθαναν, ο µεν Λάζαρος βρισκόταν στην αγκαλιά του Αβραάµ, ο δε πλούσιος εκλιπαρούσε να βουτήξει ο Λάζαρος το χέρι του στο νερό και να του βρέξει λίγο τη γλώσσα καθότι «οδυνώµαι εν τη φλογή ταύτη»;
Ποιο ήταν, λοιπόν, το αµάρτηµα του πλούσιου; Δεν τον πρόσεξε καν τον Λάζαρο. Ήταν τόσο απασχοληµένος µε τον εαυτό του, που δεν παρατήρησε τον συνάνθρωπό του.
Σε κάθε σελίδα του Ευαγγελίου υπάρχει µια εµµονή του Χριστού µε τον πλούτο. Σας ρώτησε ποτέ ο πνευµατικός σας πόσα σπίτια έχετε; Σας ρώτησε µήπως τι καταθέσεις έχετε στην τράπεζα;
