Ἑπομένως καὶ τὰ ἀδέλφια, ὁμόφυλα ἢ μὴ καὶ ἐξ υἱοθεσίας ἢ μή, θὰ μποροῦν νὰ παντρεύονται μεταξύ τους, καὶ ὅσα ἔχουν βιολογικὴ συγγένεια, ἀνάλογα μὲ τὸ τί ἀποφαίνεται ἡ ἐπιστήμη γιὰ τὶς βιολογικὲς συνέπειες τῆς αἱμομιξίας θὰ μποροῦν νὰ κάνουν παιδιὰ ἢ μόνο νὰ υἱοθετοῦν, καὶ ἂν εἶναι ὁμόφυλα κατ’ ἀνάγκην νὰ υἱοθετοῦν.
Ἰδοὺ λοιπὸν μερικὲς πρῶτες καὶ πιὸ ἁπλὲς συνέπειες τοῦ “ὅ,τι γουστάρω”, ποὺ δὲν βλέπω νὰ ἀπασχολοῦν τοὺς συνομιλοῦντες περὶ “ἀνοιχτότητας” καὶ λοιπῶν ἠχηρῶν, ἐπικρίνοντας τὰ “σκουριασμένα μυαλὰ” ποὺ ἐπιμένουν στὴν παραδοσιακὴ οἰκογένεια.
Ὅποιος παρακολουθεῖ τὰ ἱστορικὰ δρώμενα γνωρίζει ὅτι βρισκόμαστε στὴν ἄνοδο τῆς συνείδησης τοῦ μαζάνθρωπου, ἄξονας τῆς ὁποίας εἶναι ἀκριβῶς τὸ “ὅ,τι γουστάρω” καὶ περιορισμός της νὰ σταματάει τὸ γοῦστο σου ἐκεῖ ποὺ ἀρχίζει τὸ γοῦστο τοῦ ἄλλου, ἀπ’ ὅπου καὶ οἱ χαρακτηριστικὲς ἐκφράσεις, “δὲν μὲ νοιάζει τί κάνει στὸ κρεβάτι του”, κ.λπ.
Ὁ μαζάνθρωπος ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν ἱστορικὴ ἐμπειρία καὶ τὶς ἀπώτερες συνέπειες τῶν ἀποφάσεών του, εἶναι κλεισμένος στὸ ἐδῶ καὶ τώρα, στὸ ἐφήμερο καὶ στὸν ἑαυτούλη του.
