Σήμερα μπορεί κανείς να ζήσει ροκ εν ρολ;
Εγώ δεν ήμουν ποτέ ροκ εν ρολ. Ήμουν… τζαζ. Δεν καταλαβαίνω όμως τι εννοεί κάποιος όταν λέει «ζω ροκ».
Ίσως είναι μια ταμπέλα που έχουμε φορέσει περισσότερο εμείς, λέγοντας, για παράδειγμα, και για να αναφέρουμε δύο παλιούς σας φίλους, ότι ο Παύλος Σιδηρόπουλος ή η Κατερίνα Γώγου ήταν ροκ.
Ο Σιδηρόπουλος είχε έναν τρόπο ζωής πολύ ενδιαφέροντα για κάποιους – είναι ένας φίλος που λείπει, γνωριζόμασταν από τον Πειραιά. Δεν ξέρω τι εννοούσε όταν έλεγε «ζω ροκ». Η «Γλυκιά συμμορία» δεν είναι ροκ ταινία. Θέτει κάποια ερωτήματα εξουσίας και έχει ήρωες ανθρώπους με αντιεξουσιαστική διάθεση, που αρνούνται να μπούνε σε ένα συγκεκριμένο σύστημα – δίκαια ή άδικα – και αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις. Γιατί να είναι ροκ αυτό; Πάντα φοβόμουν τους περιορισμούς και τις ταμπέλες. Την εποχή που μεγάλωσα ήταν έντονη αυτή η διάθεση. Ήταν μια αυστηρά πολιτικοποιημένη περίοδος με τον κακό τρόπο – αν ήταν με τον καλό, δεν θα άφηνε όλο αυτό το ρημάδι πίσω της. Ήταν μόδα το να είσαι πολιτικοποιημένος. Δεν είχε όμως ουσία.
