Μερικοί ρωτούν πότε θα γίνη η ∆ευτέρα Παρουσία. Για τον άνθρωπο όµως που πεθαίνει γίνεται κατά κάποιον τρόπο η ∆ευτέρα Παρουσία, γιατί κρίνεται ανάλογα µε την κατάσταση στην οποία τον βρίσκει ο θάνατος.
Όπως αυτοί που είναι την νύχτα έξω στο σκοτάδι βλέπουν όσους είναι µέσα σε ένα δωµάτιο φωτισµένο, έτσι και όσοι θα βρίσκωνται στην κόλαση θα βλέπουν όσους θα είναι στον Παράδεισο. Και αυτό θα είναι µεγαλύτερη κόλαση. Όπως πάλι όσοι την νύχτα είναι στο φως, δεν βλέπουν αυτούς που είναι έξω στο σκοτάδι, έτσι και αυτοί που θα βρίσκωνται στον Παράδεισο δεν θα βλέπουν αυτούς που θα είναι στην κόλαση. Γιατί, αν έβλεπαν τους κολασµένους, θα πονούσαν, θα θλίβονταν για την ταλαιπωρία τους, και δεν θα απολάµβαναν τον Παράδεισο, αλλά εκεί «ουκ έστι πόνος…».
Και όχι µόνο δεν θα τους βλέπουν, αλλά ούτε θα θυµούνται αν είχαν αδελφό ή πατέρα ή µητέρα, αν δεν είναι κι εκείνοι στον Παράδεισο. «Εν εκείνη τη ηµέρα απολούνται πάντες οι διαλογισµοί αυτού» λέει ο Ψαλµωδός. Γιατί, άµα, τους θυµούνται, πως θα είναι Παράδεισος; Αυτοί µάλιστα που θα είναι στον Παράδεισο, θα νοµίζουν ότι δεν θα υπάρχουν άλλοι άνθρωποι, ούτε θα θυµούνται τις αµαρτίες που είχαν κάνει. Γιατί, αν θυµούνται τις αµαρτίες τους, δεν θα αντέχουν από φιλότιµο στην σκέψη ότι λύπησαν τον Θεό.
Σελ. 12
