Η ποσότητα πάλι της χαράς του καθενός στον Παράδεισο θα είναι διαφορετική. Άλλος θα έχη µια δαχτυλήθρα χαρά, άλλος ένα ποτήρι, άλλος µια ολόκληρη δεξαµενή. Όλοι όµως θα αισθάνωνται πλήρεις και κανένας δεν θα ξέρη το µέγεθος της χαράς, της αγαλλιάσεως, του άλλου. Τα κανόνισε έτσι ο Καλός Θεός, γιατί, αν γνώριζε ο ένας ότι ο άλλος έχει περισσότερη χαρά, δεν θα ήταν τότε Παράδεισος, επειδή θα υπήρχε το «γιατί εκείνος να έχη περισσότερη χαρά και εγώ λιγώτερη;».
∆ηλαδή καθένας θα βλέπη στον Παράδεισο την δόξα του Θεού ανάλογα µε την καθαρότητα των οφθαλµών της ψυχής του. Η ορατότητα όµως δεν θα καθορισθή από τον Θεό, αλλά θα εξαρτηθή από την δική του καθαρότητα.
Σελ. 12
