Στὴν ὑπερχείλιση τῆς ἀλητείας καὶ τῆς ἀνοησίας, κανένα ἀντίδοτο δὲν εἶναι μεγαλύτερο ἀπὸ τὴν συναναστροφὴ μὲ τὴν ποιότητα.
Εὐκαιρία προσφέρει ἡ ταινία τοῦ Chandor, “All Is Lost”, ὑποδειγματικὴ γιὰ τὴν λιτὴ καὶ εὐαίσθητη σκηνοθεσία, μὲ ἕνα Ρέντφορντ ποὺ κατορθώνει νὰ ‘ὑποκριθεῖ’ ἀπίστευτη νηφαλιότητα καὶ σεμνότητα, σὲ ὥρα μεγάλης δοκιμασίας.
Πράγματι χρόνο μὲ τὸ χρόνο ὁ Ρέντφορντ βελτιωνόταν, ἰδίως ὅσο τὸ γῆρας τὸν ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὸν ναρκισσισμὸ τῆς νεανικῆς του φιγούρας, κι ἐδῶ φθάνει στὴν καλύτερη ἑρμηνεία τοῦ βίου του.
