Ὄντως τὰ κανονικὰ εὐαγγέλια ἀποτελοῦν τὴν πιὸ ἀξιόπιστη πηγή, καὶ ἡ ἐξήγηση δὲν εἶναι δύσκολη: ἕνα καλύτερο μυθιστόρημα εἰσάγει στὴν πραγματικότητα πιὸ ἔγκυρα ἀπὸ ἕνα χειρότερο μυθιστόρημα. Καὶ εἶναι καλύτερα μυθιστορήματα τόσο γιὰ τὶς σχετικὰ μεγαλύτερες λογοτεχνικὲς ἱκανότητες τῶν συγγραφέων ὅσο καὶ γιὰ τὴ μεγαλύτερη ἐγγύτητα στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ.
Ἐπιβάλλεται ὅμως μιὰ παρατήρηση, τὴν ὁποία θὰ τεκμηριώσω στὴν πορεία, ὅτι ἀκόμη καὶ τὰ κανονικὰ εὐαγγέλια συχνὰ δὲν εἶναι οὔτε ἀξιόπιστα οὔτε καλὴ λογοτεχνία. …
*
Ὅσο πιὸ προβληματικὴ ἀποδεικνύεται ἡ Βίβλος, τόσο πιὸ φανερὸ γίνεται ὅτι δὲν θὰ ἀρκοῦσε οὔτε ἡ πιὸ ἔγκυρη ἐξήγησή της γιὰ νὰ καταφύγει κανεὶς ἐκεῖ ὅπως σὲ μιὰ αὐθεντία. Ἀνοίγονται διαδρομὲς ποὺ ἔχει νὰ σκεφτεῖ καθένας λίγο πολὺ μόνος του, ἂν σέβεται τὴν προσπάθεια γιὰ γνώση. Ἡ Καινὴ Διαθήκη εἶναι ἁπλὴ ἀφορμὴ προσωπικῆς σκέψης, καὶ διαφθείρει ἂν προσεγγίζεται ἀλλιῶς […]
