Ἀντίθετα, ἕνας ποὺ δὲν ἔχει ἐξαγνισθῆ, σκέφτεται πονηρὰ καὶ βλέπει ὅλα τὰ πράγματα πονηρά. Ἀκόμη καὶ τὰ καλὰ τὰ μολύνει μὲ τὴν πονηρία του. Δὲν ὠφελεῖται οὔτε καὶ ἀπὸ τὶς ἀρετὲς τῶν ἄλλων, γιατὶ εἶναι σκοτισμένος ἀπὸ τὴν μαυρίλα τοῦ ἀνθρωποκτόνου, ὁπότε καὶ αὐτὲς τὶς ἑρμηνεύει μὲ τὸ πονηρό του λεξικό. Πάντα εἶναι στενοχωρημένος καὶ πάντα στενοχωρεῖ τοὺς συνανθρώπους του μὲ τὴν πνευματική του αὐτὴ μαυρίλα. Ἂν θέλη νὰ ἐλευθερωθῆ, πρέπει νὰ καταλάβη ὅτι ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἐξαγνισμό, γιὰ νὰ ἔρθη καὶ ἡ διαύγεια ἡ πνευματική, ἡ κάθαρση τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς…
Θυμᾶστε πῶς ἀντιμετώπισαν τὸν Χριστὸ οἱ δύο ληστὲς ποὺ εἶχαν σταυρωθῆ μαζί Του; Καὶ οἱ δύο ἔβλεπαν τὸν Χριστὸ ἐπάνω στὸν Σταυρό, τὴν γῆ νὰ σείεται κ.λπ. Τί λογισμὸ ὅμως ἔβαλε ὁ ἕνας καὶ τί ὁ ἄλλος!…
Ὅλη ἡ πνευματικὴ ζωὴ στὸν λογισμὸ βασίζεται. Ἡ πρόοδος στὴν πνευματικὴ ζωὴ ἀπὸ τὸν λογισμὸ ἐξαρτᾶται…
Καὶ ἂν φεύγη ὁ νοῦς σου, πάλι νὰ τὸν ἐπαναφέρης καὶ συνέχεια νὰ κάνης τὸ ἴδιο. Μὴν ἀφήνης τὸν νοῦ σου νὰ γυρίζη. Γιατί, ἀκόμη κι ἂν ὁ νοῦς δὲν βρίσκεται πάντοτε σὲ ἄσχημα πράγματα ἀλλὰ σὲ οὐδέτερα, ὡστόσο καὶ αὐτὰ τὸν ἐξουδετερώνουν μὲ τὸν περισπασμό, καὶ γίνεται σπατάλη. Οἱ λογισμοὶ μάλιστα ποὺ δημιουργεῖ ὁ περισπασμὸς εἶναι πιὸ ὕπουλοι ἀπὸ τοὺς κακούς, ἐπειδὴ δὲν τοὺς καταλαβαίνουμε, γιὰ νὰ τοὺς πετάξουμε…
Σελ. 123
