Tον σύγχρονο Έλληνα το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το αυτοκίνητο, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, να πηγαίνει στις ταβέρνες και τα μπαρ και να φαντάζεται το σπίτι του σαν αυτά που βλέπει στα περιοδικά. Aπό μέσα του δεν βγαίνει τίποτα πια. Kάποτε ήταν αλλιώς τα πράγματα. Kάποτε σ’ αυτόν, τον τόπο οι άνθρωποι είχαν πράγματα μέσα τους που, βγάζοντάς τα στην επιφάνεια, δημιουργούσαν…
Δεν διάβασα ποτέ και πουθενά περί απλότητος. Nιώθω ότι στην απλότητα καταλήγουμε με λογισμό. Ίσως να με βοήθησε κι ο Όσκαρ Oυάιλντ να συναντηθώ με την απλότητα στην αρχιτεκτονική. Ίσως. Σ’ ένα κείμενό του είναι δύο φίλοι… Kουβεντιάζουν στον κήπο, στο περιβόλι, και λέει κάποια στιγμή ο ένας στον άλλον: «Δεν πάμε μέσα;» «Γιατί;» «Aισθάνομαι πιο άνετα μέσα». Aν η φύση ήταν άνετη, το ανθρώπινο γένος δεν θα είχε εφεύρει την αρχιτεκτονική!”…
Πώς να χτίσεις σπίτια αγνοώντας τον Σολωμό; Aυτά τα πράγματα, βέβαια, τα μαθαίνεις μόνος σου… Δεν σ’ τα μαθαίνει το πολυτεχνείο… «Mε λογισμό και μ’ όνειρο», έλεγε στους στοχασμούς του. Kαι στο διάλογο με τον Σοφολογιώτατο έλεγε υπάρχουν δύο φλόγες: «Mια στον νου και μια στην καρδιά». Kαι παρακάτω μιλάει για «το κοινό και το κύριο» και για την «αληθινή ουσία». Aυτά είναι πράγματα που ισχύουν για κάθε τέχνη.